Maandag 9 juli: Baños, ruta de las cascadas.
Door: Luc
Blijf op de hoogte en volg Luc
09 Juli 2018 | Ecuador, Baños
Maandagochtend zaten we te ontbijten in Casa Verde toen ze twee mountainbikes brachten waarover we de hele dag konden beschikken. We zouden nl de ruta de las cascadas gaan fietsen, de route van de watervallen. Maar even later begon het te regenen en dus werd de start van de fietstocht uitgesteld. Want we wilden niet nat worden. Dat zou later een misrekening blijken.
Om 11u. regende het niet meer, en na de nodige instructies van de hoteluitbater vertrokken we onder een zwaarbewolkte lucht. De fietstocht volgt de grote weg van Baños naar Puyo en loopt voor 95 procent bergaf. Alleen op drie plaatsen, waar de weg door tunnels loopt, moet je een aftakking rond de tunnels volgen. Je rijdt de hele tijd naast de Rio Pastaza, die beneden in een kloof loopt. Onderweg storten er watervallen zich in de rivier, wat voor mooie plaatjes zorgt.
Op veel plaatsen kan je ziplinen over de kloof of in een tarabita, een ijzeren bakje aan een kabel, over de kloof. De meesten, ook wij, fietsen maar tot Rio Verde. In dat dorpje bevindt zich nl El Pailon del Diablo, de duivelsketel, de grootste waterval op de route.
We parkeerden de fietsen en gingen eerst lunchen, want het was intussen al bijna 14u. Na de lunch daalden we te voet af in de kloof, naar de ingang van de waterval. Daar betaal je 2 dollar en kan je langs de waterval weer omhoog klimmen. Met veel lawaai storten zich liters en liters water naar beneden. Op balkonnetjes langs de waterval heb je een mooi zicht op het spektakel, maar word je ook nat van alle verdwaalde druppels. Je kan nog hoger door een smalle doorgang in de rotsen (maar 80 cm hoog) en uiteindelijk kan je een stukje achter de waterval. Maar daar word je kletsnat, het is alsof ze emmers tegelijk over je uitkappen. Maar wel indrukwekkend.
Daarna daalden we weer af naar de ingang. Daar krijg je nog een ticketje voor de hangbrug over de rivier, vanwaar je een mooi zicht hebt op de hele waterval. Toen we genoeg foto's gemaakt hadden, klommen we weer uit de kloof naar onze fietsen.
In Rio Verde staan kleine vrachtwagentjes die jou en je fiets voor 2,50 dollar weer naar Baños voeren. Je zit achterin in de laadbak op een houten bankje onder een zeil. Net als soldaten die vervoerd worden door legertrucks.
Weer in Baños kochten we wat broodjes bij een bakker en fietsten we we terug naar het hotel. Zo waren we net voor het donker weer thuis. Fietsen in het donker op een fiets zonder licht tussen het Ecuadoriaanse verkeer leek ons te gevaarlijk.
Om 11u. regende het niet meer, en na de nodige instructies van de hoteluitbater vertrokken we onder een zwaarbewolkte lucht. De fietstocht volgt de grote weg van Baños naar Puyo en loopt voor 95 procent bergaf. Alleen op drie plaatsen, waar de weg door tunnels loopt, moet je een aftakking rond de tunnels volgen. Je rijdt de hele tijd naast de Rio Pastaza, die beneden in een kloof loopt. Onderweg storten er watervallen zich in de rivier, wat voor mooie plaatjes zorgt.
Op veel plaatsen kan je ziplinen over de kloof of in een tarabita, een ijzeren bakje aan een kabel, over de kloof. De meesten, ook wij, fietsen maar tot Rio Verde. In dat dorpje bevindt zich nl El Pailon del Diablo, de duivelsketel, de grootste waterval op de route.
We parkeerden de fietsen en gingen eerst lunchen, want het was intussen al bijna 14u. Na de lunch daalden we te voet af in de kloof, naar de ingang van de waterval. Daar betaal je 2 dollar en kan je langs de waterval weer omhoog klimmen. Met veel lawaai storten zich liters en liters water naar beneden. Op balkonnetjes langs de waterval heb je een mooi zicht op het spektakel, maar word je ook nat van alle verdwaalde druppels. Je kan nog hoger door een smalle doorgang in de rotsen (maar 80 cm hoog) en uiteindelijk kan je een stukje achter de waterval. Maar daar word je kletsnat, het is alsof ze emmers tegelijk over je uitkappen. Maar wel indrukwekkend.
Daarna daalden we weer af naar de ingang. Daar krijg je nog een ticketje voor de hangbrug over de rivier, vanwaar je een mooi zicht hebt op de hele waterval. Toen we genoeg foto's gemaakt hadden, klommen we weer uit de kloof naar onze fietsen.
In Rio Verde staan kleine vrachtwagentjes die jou en je fiets voor 2,50 dollar weer naar Baños voeren. Je zit achterin in de laadbak op een houten bankje onder een zeil. Net als soldaten die vervoerd worden door legertrucks.
Weer in Baños kochten we wat broodjes bij een bakker en fietsten we we terug naar het hotel. Zo waren we net voor het donker weer thuis. Fietsen in het donker op een fiets zonder licht tussen het Ecuadoriaanse verkeer leek ons te gevaarlijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
